We kunnen er niet omheen. Wandelen is hipper dan ooit.
Het voorbije weekend was het ‘filewandelen’ in de Limburgse bossen. In Dendermonde trekken rekruteerders van een jobkantoor de wandelschoenen aan ter voorbereiding van hun ‘wandelsollicitaties’. In Genk zoeken ze ‘wandelbuddy’s’ om de eenzaamheid van stadsgenoten te verdrijven. En ‘Stravakunstenaars’ duiken her en der op in het landschap.
Ontdekkingen tijdens de lockdown
Als we in 2020 iets leerden dan is het wel dat wanneer jouw wereld verkleint en je sociaal leven stilvalt, je altijd nog naar buiten kan trekken. Tijdens de lockdown ontdekte jong en oud massaal hoe schoon de eigen buurt kan zijn wanneer de natuur terug ontwaakt na haar winterslaap.
Ik hield altijd al van wandelen. Maar ook ik ontdekte in het voorjaar dat er meer achter onze achtertuin lag dan ik vermoedde. Boswandelingen waren uit den boze tijdens de lockdown maar bijna elke avond trokken we na het avondeten naar buiten, mijn man Stef en ik. Om bijna altijd dezelfde route te volgen. Tussen de boomgaarden door, langs de akkers en de weilanden met koeien en door de holle wegen.
Het was een verademing. Even alles achterlaten, op de heuvel genieten van de ondergaande zon en van de stilte. En dan verrast worden door reeën en hazen.
Drukte in de natuur
In mei kwam het leven voorzichtig terug op gang.
Een zondagse wandeling in de Platwijers op een warme lentedag maakte duidelijk dat de lokroep van de natuur massaal beantwoord werd. Plaatselijk was het bijzonder druk op de smalle paden. Dit hadden we niet kunnen vermoeden.
Onze vierde etappe van de Streek-GR Haspengouw bracht vriendin Tina Sauwens en mij naar Provinciaal Domein Nieuwenhoven in Sint-Truiden, op 21 juli. Tijdens een korte middagpauze aan het bezoekerscentrum stonden we perplex van de grote toestroom aan wandelaars. Het mooie weer op de feestdag bracht duizenden mensen op de been. Nooit eerder zagen we zo’n massa op deze anders zo rustige plek.
Filewandelen en zwerfvuil
Tijdschriften, kranten en andere media berichtten de voorbije maanden alsmaar meer over wandelroutes. Grote Routepaden werden herontdekt. Bossen kregen eindelijk de erkenning waar ze al decennialang recht op hadden.
Wandelen is heilzaam. Dat wisten we al langer maar deze extra bevestiging spoorde ons aan om het eindelijk meer te gaan doen.
Al jaren promoot ik het wandelen. En organiseer ik zelf ook wandelingen in groep, alleen nu even niet. Ik toon ook al jaren dat er veel schoonheid te vinden is in eigen streek. Daarom juich ik deze wandel(r)evolutie toe.
Toch maak ik mij twee bedenkingen.
- Met de wandelaars neemt helaas ook het zwerfvuil toe.
Waarom zou je een plek die jou plezier, ademruimte en schoonheid schenkt, bezoedelen met afval dat je thuis ook weggooien kan? Dat heb ik nooit begrepen. - Vorige week riepen de media ons op om niet met z’n allen in de bekende gebieden te gaan wandelen maar eerder de minder bekende plekken op te zoeken. Maar wat zijn die minder bekende plekken dan, dacht ik terwijl ik zocht naar een wandelroute voor een zondagse tocht.
Stef en ik trokken uiteindelijk naar de Donderslag, een bosrijk natuurgebied in de Duinengordel. Veel auto’s op de parking daar maar onderweg leek het vaak of wij er alleen waren. Wij genoten er van de rust terwijl je op andere plekken in Limburg over de koppen lopen kon. ‘Filewandelen in de Limburgse bossen‘ las ik vandaag op de voorpagina van Het Belang van Limburg.
Op gesprek tijdens een wandelsollicitatie
Blijf vooral wandelen. Blijf die verborgen parels in je buurt ontdekken.
In je vrije tijd. Of tijdens de werkuren, zoals de rekruteerders van het Dendermonds jobkantoor met de beloftevolle naam ‘Van A naar BETER’. Zij nodigen sollicitanten uit voor een tweede gesprek buiten het kantoor. Deze ‘wandelsollicitatie’ is een mooi initiatief want met z’n tweeën wandelen geeft je niet alleen extra zuurstof en inspiratie, het praat ook zoveel beter.
Daarom trek ik er soms op uit met een collega-ondernemer. Onderweg zijn de gesprekken diepgaander en is het denken minder stug. En nadien gaat het schrijven eens zo vlot. 🙂
Wandelbuddy’s en Stravakunstenaars
Spijtig dat ik Genk lang geleden verlaten heb want in Genk zoeken ze wandelbuddy’s. Als jij in Genk woont, van wandelen houdt en je vrijwillig wilt inzetten voor andere Genkenaars, word dan ‘wandelbuddy’. Zo verdrijf je niet alleen de eenzaamheid van de persoon waarmee jij gaat wandelen. Het spoort jou ook extra aan om meer te bewegen.
In het journaal ontdekte ik vorige week de ‘Stravakunstenaar’ die tekeningen en woorden wandelt of fietst. Bekijk hier de korte reportage van de vrt nieuwsdienst. Onderaan de pagina vind je voorbeelden terug van tekeningen en teksten. Het meest frappant vind ik ‘Little Belgium’ en ‘Stop Brexit’. De voorbereidingen die aan zulke tochten voorafgaan, gaan mijn voorstellingsvermogen te boven.
Voor wandelinspiratie kan je 7 dagen op 7 terecht op mijn blog Verwonderhoekje. Ik schrijf niet over alle wandelingen die ik maak. Wil je graag meer tips? Vraag er gerust naar.