Wie had dit verwacht, sneeuw op 5 april? En nog meer gisteren en vandaag.
Sneeuw op het al fors groeiende gras, op de nieuwe blaadjes van de boerenjasmijn, op de witte bloesem van de perelaar.
Dikke pakken plakkerige sneeuw. Van de soort waaruit sneeuwmannen verrijzen.
Op 13 februari dacht ik: Kijk maar goed, het kan zomaar de laatste sneeuwdag zijn dit jaar.
En dan dwarrelt na Pasen toch weer sneeuw over dit landschap.
Kleine vlokjes, haast confetti, verenigen zich met grote. Verbergen zo geluidloos de sporen van een vroege lente.
Sneeuwverschuivingen op het dak boven mijn hoofd. Dan een plof in de tuin. Schuivende, neerstortende sneeuw is wel hoorbaar.
In de hal staan mijn sandalen. Ik droeg ze vrijdag nog. Ze wachten nu op warmere, sneeuwloze dagen.
