Zelfs al is het nog maar eind augustus, toch denk ik dat ik dit jaar geen liefdevoller boek lezen zal dan ‘Pekel’.
Dit boek raakte me diep.
Ik koos het in de bib louter op basis van de vreemdsoortige feloranje wezentjes op de cover, en de lange ondertitel: ‘De schrijver, de professor en het KREEFTJE dat de wereld veranderde’. Beide intrigeerden me.
Dat het een biografie was, had ik over het hoofd gezien. Wat ik vasthad in de bib, was een boek vol avonturen en wonderbaarlijke ontdekkingen, en kreeftjes die daar gezwind tussendoor zwommen en zo de aandacht op zich vestigden. Dacht ik en dus koesterde ik ter plekke al hoge verwachtingen.
Die werden meer dan ingelost. De kreeftjes hadden inderdaad een sleutelrol, want zonder hen waren die avonturen en ontdekkingen er niet geweest, had de wereld er heel anders uit gezien. Zonder die kreeftjes was dit boek er niet geweest.
Pekelkreeftjes
“Pekel is water dat bijna of volledig verzadigd is met zout (NaCl), het heeft dus een hoge saliniteit (zoutgehalte)”, schrijft Wikipedia.
Pekel is wat het pekelkreeftje (Artemia) nodig heeft om in te leven. Water met het juiste (extreem hoge) zoutgehalte en voldoende zuurstof. Licht en een goede temperatuur zijn ook essentieel voor de overleving van het diertje.
Hoe dit kleine kreeftje de wereld veranderde, ontdek je gaandeweg in het boek.
Helemaal onderaan deze tekst lees je over wat mij vooral verwonderde. Maar lees eerst toch maar dat boek. 😉
De professor en de schrijver
De professor die zijn leven wijdde (en nog steeds wijdt) aan het pekelkreeftje, is professor Patrick Sorgeloos.
In het boek neemt de schrijver, Dieter Honoré, je mee in het verhaal van professor Sorgeloos, en in zijn eigen verhaal, want hun levens raken vervlochten tijdens het schrijfproces.
Dit is geen droge biografie, geen verslag vol wetenschappelijk vakjargon. De taal die de schrijver in zijn boek gebruikt, getuigt van eenvoud. De zinnen zijn zorgvuldig gekozen, diepmenselijke emoties worden niet geschuwd. Het is een verhaal van mensen die de levens van anderen positief veranderen, van wetenschappers die zoeken om te vinden en daarin soms falen, van een passie die zich voortzet over generaties en landsgrenzen heen.
In het tijdschrift Nest (augustus 2024) vertelt professor Sorgeloos over zijn leven en het boek. Ik raad je aan: Lees eerst het boek en laat je zo meenemen in het verhaal. Laat je vooral verwonderen en verrassen.
‘Pekel’ is een boek zoals ik er zelf een zou willen schrijven, en het doet me denken aan de kleine verhalenbundel die ik schreef in ’22. Als je leven vervlochten is met de persoon wiens verhaal je neerschrijft, als er een warme, respectvolle band bestaat, dan is de warmte haast tastbaar voor de lezer. Dan komt de laatste pagina veel te snel.
Het boek gaat terug naar de bib. Het staat nu op mijn bestellijst bij de boekhandel, want dit is een boek dat ik met veel plezier nog dikwijls herlezen zal.
‘Pekel – De schrijver, de professor en het KREEFTJE dat de wereld veranderde’ werd geschreven door Dieter Honoré en uitgegeven door Borgerhoff & Lamberigts nv (Eerste druk: april 2024).
Koop het boek bij de onafhankelijke boekhandelaar in jouw buurt. Je doet er hem of haar een groot plezier mee.
Lees alleen verder als je absoluut nú meer wilt weten over die pekelkreeftjes, want wat volgt is louter een samenvatting en in het boek staat het mooier verwoord.
.
.
.
.
.
De wonderen der natuur
Pekelkreeftjes zijn werkelijk wonderbaarlijke waterwezentjes, die al meer dan vijf miljoen jaar op onze aarde vertoeven.
De mannetjes hebben twee penissen en de vrouwtjes een doorzichtige broedzak waarin de eitjes tot ontwikkeling komen. Zijn de levensomstandigheden ideaal, dan komen er kleine kreeftjes ter wereld. Als het vrouwtje voorvoelt dat de levensomstandigheden zullen verslechteren, behoedt ze haar kroost voor het komende onheil. De celdeling van de eitjes stopt dan op 4000 cellen en het eitje krijgt een beschermende harde schaal. Het drijft naar het wateroppervlak waar het zal wachten op betere omstandigheden.
Deze eitjes (cysten genoemd) kunnen tientallen jaren bewaard worden, zelfs in droge omstandigheden. Wordt zo’n cyste opnieuw in pekelwater gelegd, dan gaat de celdeling gewoon verder en zal er enkele dagen later een minuscuul pekelkreeftje uit dat verharde eitje zwemmen.
Schitterend, toch? 🙂