“Als je een schip wilt bouwen, moet je werklui niet opdragen hout te verzamelen, je moet niet het werk verdelen en orders geven. Leer in plaats daarvan mensen eerst te verlangen naar de eindeloze zee.”
Toen ik die quote enkele maanden geleden voor het eerst hoorde, moest ik terugdenken aan de serie op VRT die mij vorig jaar het meest ontroerde: ‘Willy’s boot’.
Mensen en verhalen in Gentbrugge
Het verhaal begint in 2020. TV-maker Joris Hessels is met zijn nieuw samengesteld gezin verhuisd naar Gentbrugge (een deelgemeente van Gent) en beslist om de mensen die zijn buurt bevolken, te leren kennen. Regelmatig trekt hij erop uit, te voet of met de fiets, en met de cameraploeg in zijn kielzog.
Tussendoor ontmoet hij ook Gentbruggelingen op een bankje op het dorpsplein, waar hij verhalen uitwisselt met hen over het leven in het dorp en daarbuiten.
Heel fijne televisie die serie ‘Gentbrugge’, voor wie van warme, authentieke verhalen houdt.
Eén van de mensen waarbij Joris aanbelt is Willy Bontinck, een man van ver in de 80 die alleen woont in een rijhuis waarin alles herinnert aan een lang leven op zee. De zee was Willy’s lust en leven. Achter het huis heeft hij een opslagplaats volgestouwd met scheepsonderdelen. Met reden, want Willy heeft een droom: Nog één keer de zee opvaren met zijn zeilboot ‘Gentse Dolfijn’, die op het droge ligt op het koertje achter zijn huis. Al 30 jaar werkt hij aan die boot, in een poging om haar weer vaarklaar te maken.
Ik voorvoelde het toen al: Daar komt een vervolg op.
Maar wie zou die droom van Willy mee helpen realiseren?
Dat wisten ze bij de VRT misschien ook nog niet toen ze groen licht gaven voor het vervolg: ‘Willy’s Boot’.
Samenwerken aan een droom
Met Willy’s permissie wordt de ‘Gentse Dolfijn’ in 2023 overgebracht naar De Muide-Meulestede, een volkse havenbuurt in Gent. Daar zal de zeilboot gerenoveerd worden zodat ze over een halfjaar weer het ruime sop kiezen kan.
Joris Hessels start met een zoektocht naar vrijwilligers. Buurtbewoners met expertise over boten en varen, mensen met twee rechterhanden en tijd om te klussen, dorpelingen die de anderen belangeloos willen verwennen met warme soep en koffie.
Dat brengt mij weer bij die quote waaruit ik dit stukje haal: “Leer in plaats daarvan mensen eerst te verlangen naar de eindeloze zee.”
Joris en de vrijwilligers deelden in Willy Bontincks droom. Willy zou die zee opvaren met zijn boot en dat zouden zij mee helpen realiseren. Zijn verlangen naar die eindeloze zee werd ook hun verlangen.
De reeks over de realisatie van die droom is feelgood-tv met een gouden randje. Diepmenselijk, verbindend en verrassend. De verhalen soms pijnlijk, dan weer hoopvol. Beelden die voor zich spreken.
Een reeks met in de ‘hoofdrol’ een man wiens naam nog lang in de straten van Gentbrugge zal weerklinken. Een man die leefde voor zijn droom en wiens laatste wens in vervulling kon gaan, dankzij de hulp van velen.
Zelfs al weet je nu hoe het verhaal verderging, bekijk toch maar die reeks, met een open blik. En laat toe dat dit je kijk op de wereld verandert.
‘Willy’s Boot’ is (gratis) te bekijken op VRT MAX tot 03/09/25.
De quote die ik aanhaalde, wordt door verschillende bronnen toegeschreven aan Antoine de Saint-Exupéry, auteur van ‘De kleine prins’.
Maar toen ik verder ging graven, ontdekte ik dat er verschillende versies zijn van deze quote, en dat het niet vaststaat dat de Saint-Exupéry deze geschreven heeft, zoals de auteur van dit artikel aanhaalt. Ik houd het daarom liever op ‘auteur onbekend’.